دیورتیکولیت چیست؟

دیورتیکولیت بیماری التهاب روده بزرگ میباشد که به ندرت در روده باریک هم دیده میشود. در این بیماری کیسه های کوچکی در دیواره روده تشکیل میشود که به آن دیورتیکول گفته میشود و به التهاب این دیورتیکول ها، دیورتیکولیت گفته میشود. این بیماری در افراد بالای 50 سال بیشتر دیده میشود.  با افزایش سن تعداد این کیسه ها بیشتر میشود اما به ندرت در افراد زیر 30 سال هم مشاهده شده است.

دیورتیکول ها اغلب در مناطق ضعیف روده و به سمت بیرون تشکیل میشوند. هنگامی که بخشی از دیواره روده بزرگ ضعیف شود بیرون زدگی هایی از دیواره روده به صورت کیسه تشکیل میشود و منجر به تشکیل دیورتیکول و به دنبال آن دیورتیکولیت میشود. در واقع این بیماری در اثر تجمع باکتری و عفونی شدن دیورتیکول ایجاد میشود. عدم رسیدگی و درمان در این بیماری باعث عوارض شدیدی میشود که اگر به حالت مزمن و حاد برسد نیاز به جراحی دارد.

علائم دیورتیکولیت

علائم دیورتیکولیت شامل درد شکمی، تهوع و استفراغ، تب، حساسیت ناحیه شکم و یبوست میباشد. درد شکم ممکن است به این صورت باشد که تا چند روز ادامه داشته باشد و بیشتر در سمت چپ شکم رخ میدهد. البته گاهی ممکن است سمت راست شکم نیز دردناک شود. برای تشخیص باید به پزشک مراجعه کرد و نباید هر نوع درد شکمی ناحیه شکم را مرتبط با  این بیماری دانست.

در مجموع برای هر گونه درد غیر قابل توضیح، تب، یبوست و یا اسهال باید به پزشک مراجعه کرد. چاقی و اضافه وزن، استعمال سیگار و دخانیات، عدم تحرک و ورزش نکردن، رژیم غذایی با فیبر کم، مصرف بالای چربی حیوانی، مصرف برخی داروها و همینطور افزایش سن از عوامل تقویت دیورتیکولیت هستند.

علت دیورتیکولیت

علت خاص و مشخصی برای دیورتیکولیت وجود ندارد. برخی معتقدند که انسداد مدفوع در روده علت قوی آن میباشد. برخی مطالعات نشان میدهد که کمبود ویتامین D نیز از علل تقویت این بیماری میباشد و سطح ابتلای مردان به این بیماری نسبت به زنان بیشتر است. مصرف مداوم آسپرین و دارو های ضد التهابی غیر استروئیدی خطر ابتلا را افزایش میدهد.

عوارض دیورتیکولیت

این بیماری عوارض جانبی به همراه دارد. گاهی ممکن است در اثر پاره شدن دیورتیکول ها انسداد روده بزرگ یا کوچک رخ دهد. ممکن است در حد فاصل روده بزرگ و مثانه و یا معده و روده فیستول ایجاد شود. گاهی نیز ممکن است به دنبال این بیماری التهاب پرده صفاق رخ بدهد که یک وضعیت خطرناک میباشد. در اثر حاد شدن بیماری ممکن است سوراخ شدن دیواره روده یا پریتونیت رخ دهد.

تشخیص دیورتیکولیت

معمول ترین راه های تشخیص دیورتیکولیت شامل آزمایش خون، ادرار و سی تی اسکن از ناحیه لگن و شکم است. بهترین روش تشخیص سی تی اسکن است که ناحیه عفونی را به خوبی نشان میدهد و میتوان تشخیص داد که کدام ناحیه روده درگیر این قضیه شده است. همینطور میتوان فیستول ها را که از عوارض جانبی این بیماری هستند را تشخیص داد.

درمان دیورتیکولیت

اصلاح تغذیه میتواند نقش مهمی در پیشگیری و درمان این بیماری داشته باشد. به طور کلی رژیم غذایی کم فیبر منجر به یبوست میشود که به دنبال آن کاهش دفع و کشیدگی و ضعیف شدن دیواره روده رخ میدهد و سپس دیورتیکولیت ایجاد میشود. از عوارض این بیماری میتوان به بواسیر اشاره کرد که راه های درمان هموروئید نیز میتوانند در درمان این بیماری موثر باشند.