درمان کیست مویی با دارو

درمان کیست مویی با دارو، عموما داروهایی از دسته آنتی بیوتیک ها، ضد درد ها و داروهای ضد التهابی می باشند و به تنهایی در درمان قطعی کیست مویی کاربردی ندارد. کیست مویی خودبخود از بین نمی رود . تنها در صورتی که درد و التهاب نداشته باشد، با موزدایی منظم ناحیه و رعایت بهداشت، می توان از عفونی شدن و پیچیده شدن آن جلوگیری کرد. اما اگر کیست عفونی شود، نیاز به پیگیری جدی پزشکی خواهد داشت. در این صورت، تنها راه خلاصی از آن تخلیه و برداشتن بافت کیست مویی با لیزر یا جراحی است. جراحی کیست مویی به روش ها و در سطوح مختلفی صورت می گیرد. ولی در کنار گزینه جراحی، اجرای درمان های محافظه کارانه شامل تیغ زدن (Lancing)، و درمان کیست مویی با دارو شامل تزریق فنل و استفاده از داروهای آنتی بیوتیک نیز تا حدی درد و ناراحتی را تسکین می دهد.

صرف نظر از روشی که انتخاب می شود، در درمان کیست مویی باید به نکات زیر توجه نمود:

• درمان باید از نظر میزان ناراحتی که ایجاد می کند، و تأثیری که بر تصویر بدنی و عزت نفس دارد، برای بیمار قابل قبول باشد
• نرخ عوارض و عود بیماری باید حداقل باشد
• بیمار باید بتواند هرچه سریعتر کار و فعالیتهای عادی اجتماعی را از سر بگیرد

تزریق داروی فنل و چسب فیبرین

نوعی درمان کیست مویی با دارو که برای بعضی از بیماران مزمن استفاده می شود، تزریق فنل است. در درمان با فنل، که یک روش بسته و تحت بی حسی موضعی است، متخصص جراحی فنل را به داخل کیست مویی تزریق می کند (فنل یک ترکیب شیمیایی است که به عنوان ضد عفونی کننده مورد استفاده قرار می گیرد). این کار ممکن است چندین بار تکرار شود و در نهایت باعث سخت شدن (اسکلروز) و بسته شدن تدریجی ضایعه خواهد شد. این روش درمانی وقت گیر است و نیاز به چندین مرتبه تکرار دارد. این تکنیک اسکار و گودرفتگی بد شکلی را به جا می گذارد. به علاوه، به علت درجه عود بسیار بالایی که دارد، در بعضی از کشورها به صورت بسیار نادر مورد استفاده قرار می گیرد.

چسب فیبرین نیز روش سریع و موثری است که برای موارد کیست مویی اولیه و خفیف مورد استفاده قرار می گیرد. مطالعاتی که در رابطه با استفاده از چسب فیبرین برای رفع کیست پیلونیدال صورت گرفته میزان بهبودی با این روش را 90٪ تا 100٪ با کمترین عوارض و عدم بازگشت مجدد ​​گزارش نموده اند.

نقش داروهای ضد درد در درمان کیست مویی با دارو

برای تسکین درد می توان از داروهای استامینوفن یا ایبوپروفن استفاده نمود، مگر اینکه پزشک داروی دیگری را به این منظور تجویز کرده باشد. البته افرادی که مبتلا به بیماری مزمن کبد یا کلیه، یا دارای سابقه زخم معده یا خونریزی گوارشی هستند، و همچنین، افرادی که داروهای رقیق کننده خون مصرف می کنند، قبل از استفاده از این داروها باید با پزشک خود مشورت کند.

درمان کیست مویی با داروی آنتی بیوتیک

در صورتی که عارضه کیست مویی زودهنگام تشخیص داده شود، و بدون درد و علائم التهاب و سلولیت باشد، به احتمال زیاد پزشک آنتی بیوتیک گسترده طیف را همراه با موزدایی منظم و رعایت بهداشت ناحیه تجویز و توصیه می کند (آنتی بیوتیک گسترده طیف به نوعی از آنتی بیوتیک ها گفته می شود که طیف گسترده ای از باکتری ها را درمان می کند). رژیم آنتی بیوتیکی که معمولا در این مورد تجویز می شود, استفاده از مترونیدازول و اریترومایسین به مدت حداقل دو هفته، بر اساس پاسخ بیمار است. در مورد مصرف آنتی بیوتیک ها در درمان کیست مویی باید به نکات زیر توجه نمود:

• آنتی بیوتیک باعث برطرف شدن کیست مویی نمی شود، اما عفونت و ناراحتی ناشی از آن را کاهش می دهد.
• آنتی بیوتیک های تجویز شده را باید به طور کامل مصرف کرد، حتی اگر به نظر برسد زخم بهتر شده است. فقط در این صورت است که می توان از درمان عفونت اطمینان داشت.
• ممکن است پزشک استفاده از کرم یا پماد آنتی بیوتیک را به صورت استعمال خارجی توصیه کند.
• در صورتی که درد شدید باشد، یا سلولیت مشاهده شود، تلاش برای درمان های محافظه کارانه احتمالاً بی فایده است و فقط باعث ناراحتی بیشتر بیمار می شود. این قبیل موارد نیاز به مداخله فوری جراحی دارند.

اگرچه، درمان کیست مویی با داروی آنتی بیوتیک، نقش محدودی در برطرف نمودن انواع حاد یا مزمن کیست دارد، ولی معمولا برای مبتلایانی که دارای سلولیت قابل توجه هستند، سیستم ایمنی آنها بطور مشخص تضعیف شده یا همزمان با کیست مویی دچار یک بیماری سیستمیک نیز هستند، فرم های دهانی یا تزریقی آنتی بیوتیک ها در نظر گرفته می شود.

بررسی کاربرد آنتی بیوتیک ها در درمان کیست مویی با دارو

کاربرد آنتی بیوتیک ها برای درمان کیست مویی با دارو در 3 حالت مجزا مورد بررسی قرار گرفته است:

آنتی بیوتیک به عنوان اقدام پیشگیرانه

نتایج تحقیقات معدودی که درباره نقش پیشگیری کننده آنتی بیوتیک ها انجام شده نشان می دهد، افرادی که یک دوز منفرد داخل وریدی آنتی بیوتیک را قبل از عمل برداشتن کیست پیلونیدال مزمن دریافت نموده اند در عوارض زخم یا میزان بهبودی، تفاوتی با آنهایی که آنتی بیوتیک دریافت نکرده اند نشان نداده اند. به علاوه، در بررسی های دیگری، نتایج مصرف آنتی بیوتیک در افرادی که دوز منفرد پیشگیری کننده مترونیدازول (metronidazole) را دریافت کرده بودند، با افرادی که سفوروکسیم (cefuroxime) و مترونیدازول را قبل از عمل و به دنبال آن به مدت 5 روز آگمنتین (Augmentin) مصرف کرده بودند، مورد مقایسه قرار گرفت. هیچ تفاوتی در عفونت زخم گروه های مختلف در هفته 1 مشاهده نشد (البته، میزان عفونت زخم در هفته های 2 و 4 برای گروه تک دوز بالاتر بود). همچنین، در مقایسه ای که بین دریافت مترونیدازول و آمپی سیلین در دوره های 1 و 4 روزه صورت گرفت، تفاوتی در بهبود کلی زخم بعد از عمل وجود نداشت.

آنتی بیوتیک به عنوان درمان کیست مویی با دارو بعد از عمل

در شرایط بعد از عمل، نتایج تجویز آنتی بیوتیک ها یکدست نیست. بعضی از مطالعاتی که در این زمینه صورت گرفته نشان داده اند که درمان با کلیندامایسین (clindamycin) وقتی به عنوان کمکی، همراه با عمل جراحی کیست مویی مزمن به کار رفته، تفاوت معنی داری در میزان بهبودی یا عود بیماری نشان نداده است.

در بعضی از مطالعات، نشان داده شده که افزودن مترونیدازول (14 روز) یا مترونیدازول (metronidazole) با اریترومایسین پس از عمل جراحی کیست مویی مزمن، مدت زمان بهبودی را برای کمی کاهش داده است. سایر مطالعات با استفاده از مدت زمان طولانی از انواع رژیم های آنتی بیوتیکی نتوانسته اند هیچ گونه مزیت درمانی مشخصی را برای دریافت آنتی بیوتیک نشان دهند.

آنتی بیوتیک موضعی برای درمان کیست مویی با دارو

در حال حاضر، اطلاعات موجود در زمینه استفاده از آنتی بیوتیک های موضعی در درمان کیست مویی با دارو، محدود و ناهمگون است. بر اساس گزارش یکی از تحقیقات انجام شده، میزان ترمیم زخم، بعد از عمل برداشتن آبسه حاد همراه کیست مویی، در افرادی که محل عمل آنها با اسفنج مبتنی بر کلاژن آغشته به جنتامایسین قابل جذب پوشانده شده بود، بسیار بالاتر بوده است (86% در برابر 35%). در یک مطالعه جدید تر نشان داده شد که استفاده از اسفنج آغشته به جنتامایسین به صورت موضعی باعث بهبودی سریعتر و کاهش هزینه کلی درمان شده است. اطلاعاتی که از سایر مطالعات به دست آمده است نتیجه روشنی را برای استراتژی های کاربرد آنتی بیوتیک های موضعی نشان نمی دهند.

نتیجه کلی

در کل، کاربرد آنتی بیوتیک ها در درمان کیست مویی با دارو در فرمولاسیون های موضعی یا سیستمیک هنوز ناشناخته است. به نظر می رسد که استفاده کمکی از این داروها در درمان کیست مویی می تواند در شرایط خاص زیر در نظر گرفته شود:

• وجود سلولیت شدید
• ضعف شدید سیستم ایمنی
• وجود بیماری سیستمیک همزمان با ابتلا به کیست مویی