پماد آنتی فیشر برای شقاق

داروهایی که به صورت پماد برای شقاق عرضه می شوند نقش مهمی هم در کنترل علائم این بیماری و هم در درمان شقاق دارند. در حال حاضر آنچه که تحت عنوان پماد آنتی فیشر برای شقاق مطرح می گردد یک پماد خاص نیست. بلکه بنا به وضعیت بیمار و تشخیص پزشک ممکن است نوع خاصی از پماد آنتی فیشر تجویز و مصرف گردد.

مزایای پماد آنتی فیشر برای شقاق

استفاده از پماد آنتی فیشر برای شقاق دارای مزایایی مانند عوارض جانبی نسبتا کم، هزینه پایین، سهولت دسترسی مناسب، قدرت درمانی خوب (برای شقاق حاد) است. به طور کلی شقاق به دو نوع شقاق حاد و شقاق مزمن تقسیم می گردد. پمادها غالبا برای درمان شقاق حاد موثر هستند که هنوز مزمن نگردیده است.

انواع پماد آنتی فیشر برای شقاق

علائم اصلی شقاق در بیمار شامل، سوزش، خارش، درد و التهاب می گردد. به علاوه به صورت غیر ارادی ماهیچه اسفنکتر مقعدی نیز سفت می شود که هم درد را بدتر می کند و هم اینکه مانع بهبودی شقاق می گردد.

با توجه به این شرایط انواع پماد آنتی فیشر برای شقاق مقعدی شامل موارد زیر می شوند:

پمادهای تسکین دهنده

بیشتر موارد شقاق که به تازگی ایجاد شده اند در صورت اقدام به موقع قابلیت بهبودی سریع را دارند. این روند بهبودی ممکن است تا دو هفته زمان نیاز داشته باشد. در این مدت برای کنترل علائم شقاق (درد، خارش، سوزش) می توان از پماد های تسکین دهنده مانند پماد لیدوکائین برای شقاق و هموروئید استفاده نمود. این پماد قادر است تمام علائم ظاهری شقاق را برای دفع مدفوع تسکین دهد. با این وجود استفاده طولانی مدت از آن به خاطر عوارض پوستی که می تواند داشته باشد توصیه نمی گردد و باید با دستور پزشک صورت گیرد. مصرف لیدوکائین برای بیش از 14 روز می تواند منجر به بروز درماتیت پوستی و حساسیت و سوزش شود. بعد از استفاده از پماد لیدوکائین 5 درصد 1 الی 2 دقیقه طول می کشد که موضع بی حس شود و بیمار دفع بدون درد خواهد داشت.

بلافاصله بعد از دفع مدفوع ناحیه را از لیدوکائین بشویید و محل را به آرامی با شامپو بچه و آب ولرم تمیز کنید. سپس 15 دقیقه در لگن آب ولرم بنشینید. در 50 درصد بیماران عارضه سر درد بعد از استفاده از لیدوکائین گزارش شده است.

استفاده از پمادهای گیاهی نیز می توانند در زمینه کنترل علائم شقاق بسیار موثر باشد. پمادهای حاوی عصاره بابونه دارای خاصیت ضد التهاب هستند. به علاوه با شل کردن ماهیچه اسفنکتر مقعدی درد را نیز کاهش می دهند.

پمادهای ضد عفونت

بروز عفونت شرایط زخم شقاق را به شدت بغرنج می کند و مانع بهبودی آن می شود. در این مورد استفاده از پمادهای آنتی بیوتیکی مانند پماد تتراسایکلین بسیار ضروری و موثر است. آنتی بیوتیک ها علاوه بر خاصیت ضد میکروبی، خاصیت ضد التهابی نیز دارند. بنابراین علاوه بر کنترل عفونت، خارش و سوزش را که غالبا ناشی از التهاب هستند تسکین می دهند. اغلب زخم ها به دلیل بروز عفونت ترمیم نمی شوند و استفاده از آنتی بیوتیک موضعی می تواند کمک کننده باشد.

پماد آنتی فیشر ضد اسپاسم

بروز اسپاسم عضله مقعدی در بسیاری از افراد دچار شقاق دیده می شود. این اسپاسم با باز نگه داشتن دهانه زخم و کاهش خونرسانی موضعی روند بهبودی شقاق را مختل می کند. در این مورد پماد آنتی فیشر ضد اسپاسم می تواند مشکل را حل کند. از جمله این پمادها می توان به پماد گلیسریل تری نیترات اشاره نمود. البته همانطور که در بالا اشاره شد پماد شقاق حاوی عصاره بابونه نیز می توانند در رفع اسپاسم موثر باشند.

مسدود کننده های کانال کلسیم، مانند دیلتیازم، معمولا برای درمان فشار خون بالا استفاده می شوند. اما نوع موضعی این داروها در درمان شقاق نیز کارا هستند. پمادهای حاوی عوامل مسدود کانال کلسیم با شل کردن عضله اسفنکتر و افزایش خون رسانی به زخم شقاق عمل می کنند.

باید توجه داشت که اسپاسم ناشی از شقاق می تواند احساس درد را به شدت در بیمار مبتلا القا کند که گاهی غیر قابل تحمل است. بنابراین پماد آنتی فیشر ضد اسپاسم برای کنترل درد شقاق نیز بسیار موثر است.

اگر علائم شما در عرض یک یا 2 هفته بهبود نیافت، پزشک ممکن است دارویی به نام گلیسریل تری نیترات (GTN) را تجویز کند، پمادی که روی کانال مقعدی معمولاً دو بار در روز استفاده می شود.

در زنان باردار یا شیرده باید از پماد گلیسریل تری نیترات اجتناب شود.

دیلتیازم هیدروکلراید موضعی 2٪ یا نیفدیپین موضعی 0.2-0.5٪ هر دو جایگزین موثری با کاهش مشخصات عوارض جانبی در مقایسه با پماد گلیسریل تری نیترات ثابت شده اند. با این حال، این دو دارو برای درمان شقاق مقعدی مجوز ندارند و معمولاً فقط در مراقبت‌های ثانویه تجویز می‌شوند.

میزان تاثیر پمادهای شقاق چقدر است؟

پماد آنتی فیشر در درمان شقاق تازه ایجاد شده و حاد می تواند کاملا نتیجه بخش باشد. اما برای گرفتن نتیجه باید در کنار استفاده از این پمادها نکات زیر را رعایت نمود:

• درمان یبوست و اسهال (یبوست عامل ایجاد شقاق و و مزمن شدن آن است).
• تنظیم رژیم غذایی (مصرف بیشتر مواد غذایی فیبردار مانند میوه ها و سبزیجات)
• افزایش فیبر غذایی به مقدار 16 تا 30 گرم در روز
• نوشیدن بیشتر مایعات و کاهش مصرف چای و قهوه
• ورزش و تحرک روزانه منظم
• حمام سیتز

چنانچه با مصرف داروهای موضعی (در مدت مشخص) شقاق درمان نیابد و یا از نوع بازگشتی باشد باید رو به درمان های تخصصی تر پزشکی مانند لیزر شقاق، جراحی و تزریق بوتاکس آورد. اکثر جراحان فقط دو بار در طول زندگی بوتاکس را به عنوان درمان شقاق در صورت آسیب اسفنکتر توصیه می کنند. در واقع پماد آنتی فیشر غالبا برای نوع حاد این بیماری موثر است نه شقاق مزمن و برگشتی.

مدت زمان مصرف

مدت زمان استفاده از پماد آنتی فیشر بسته به نوع پماد و وضعیت بیمار می تواند متفاوت باشد. برخی از پمادها را نمی توان برای مدت زمان طولانی استفاده کرد و باید با داروی دیگر جایگزین شوند. در برخی بیماران شقاق بعد از گذشت چند هفته بهبود میابد. اما اگر با گذشت 8 هفته پمادها موثر نبودند باید فکر درمان جایگزین و تخصصی بود. در کودکان نیز اگر 2 هفته بعد از مصرف پماد آنتی فیشر بهبودی حاصل نشد مراجعه فوری به متخصص اطفال توصیه می شود.

به طور کلی بهتر است درمان شقاق را زیر نظر پزشک انجام داد. تا هم نوع و مقدار مصرف پماد آنتی فیشر را مشخص نماید و هم اینکه در صورت لزوم و بروز عوارض جانبی دارو را به موقع جایگزین کند.